mske liep de ganse dag in short en op haar klompen. Toen het wat frisser werd trok ze haar oude, maar nog niet versleten, dikke sokken aan en net toen ze die benen daarvan wou afrollen, riep Slow dat het eten klaar was.

En mske stapte dus zo maar de keuken in. Toen Slow dat zag, keek hij eerst eens heel goed en zong dan: “In München steht ein Hofbräuhaus, Eins, zwei, g’suffa . . .”

Daarop heeft mske die sokken nog maar eens heel goed hoog getrokken.