Niets zo vervelend als ’s morgens wakker liggen. Nog erger wordt het als Slow dan ook wakker ligt, die ligt niet stil. En dan krijgen we de intervals.

• Regent het nu? Neen, ik dacht dat ik het hoorde regenen.
• Pfffft, nog geen half vijf zeg.
• Ik kan niet stilliggen, want dan gaat mijn schouder pijn doen.
• Ik denk dat ik moet.

Bij die laatste zegt mske dan: “ja zeg, we zullen opstaan zenne wezzel”. Dàt kan een mens nu niet riskeren hé.

Waar ligt mske dan zoal van wakker?

• Het probleem dat wel een oplossing heeft maar die er niet van komt.
• Een duvelke dat niet wil trekken waardoor mske zich gaat afvragen of het geroefel dat ze enkele weken geleden hoorde en de boenken die ze al twee maal hoorde, zonder dat er iets omgevallen was, soms niets was dat in de schouw gesukkeld is, of een baksteen die uit de schouw in de schouw gevallen is.
• Een licht probleem dat straks in een kwartierke tijd zal opgelost zijn.
• Meneer Sloddermans, die de drukste periode van het jaar achter de rug heeft en die zich dan maar gaat bezig houden met het lastig vallen van alle mensen die op één of andere manier bij het verwerken van zijn dossiers betrokken zijn. Zelfde Meneer Sloddermans die mske vier jaar geleden beloofde dat hij altijd ging zorgen dat ze fulltime werk had wat hij de laatste drie jaar volledig vergat, waardoor mske genoodzaakt was andere oplossingen te zoeken en die ook vond om dan ineens met een fulltime Meneer Sloddermans geconfronteerd te worden zodat ze nu met twee primaire klanten zit en werkt van ’s morgens in de vroegte tot (gisteren) 22.00u. En dat het dan nog niet genoeg is want Meneer Sloddermans zaagt en zal blijven zagen tot mske de dossiers weer van week tot week verwerkt kan krijgen.
• Dat mske zo af en toe er ook eens denkt dat anderen altijd geholpen worden, maar dat is een gedachte die ze al snel terzijde schuift; dat was nooit zo en dat zal nooit zo zijn.