Toen mske zovele jaren geleden besloot dat ze beter voor eigen rekening kon werken, had ze al snel een klant. De man had een studieburo en sprak geen Nederlands, of toch wel, maar gebroken en hij kon geen Nederlandstalige lastenboeken maken.

mske zond omzendbrieven en kreeg al snel een reactie van verschillende waaronder Mr. Sloddermans. Die begon maar pas en zat in een piepklein burootje. Al snel bleek dat Mr. Sloddermans goed boerde, omdat hij ook werkte volgens een bepaald mske-principe. En hij kocht zich een appartement om als buro in te richten. Ondertussen had hij andere zaken bijgenomen en hij kreeg enorm veel werk. mske kon het allemaal niet meer verwerken en hij besloot een bediende aan te nemen voor die bijgekomen zaken. Dat lag nogal moeilijk om die aan mske te geven, omdat die dagelijks op te volgen waren. En nog bleef mske heel veel werk hebben. In de winterperiode bleek dat een dikke fulltime, in de zomermaanden werd dat te veel. En Meneer Sloddermans werkte en werkte en werkte maar.

Er was geen probleem, tot in de maand oktober de zaken minderden en Meneer Sloddermans, in plaats van ’s avonds eens naar huis te gaan of eens een rustig weekendje thuis te zitten, toch naar het buro ging en dan begon te rommelen en mske op te bellen om dit of dat dossier voorrang te geven en als dat gedaan was, was er weer een ander dat voorrang moest krijgen en achteraf zei hij dat hij toch wel wou dat mske de oudste dossiers het eerst verwerkte.

mske dacht er het hare van, het was ieder jaar opnieuw een periode van voorbijgaande aard tot hij er zich bij had neergelegd dat hij enkel in de zomer dag en nacht moest werken.

Op een avond, zo rond een uur of tien, mske was nog steeds in het buro, werd er gebeld. Meneer Sloddermans! Hij kwam kijken welke dossiers nog bij mske waren en hij kwam aangeven in welke volgorde ze moesten gedaan worden. Eerst stond mske verbouwereerd te kijken. Maar ineens borrelde er woede op. Als je er dan nog rekening mee houdt dat ze telkens en telkens opnieuw aan zijn mouw moest trekken om hem er aan te herinneren dat hij haar facturen moest betalen …

En mske gooide de schuif met zijn dossiers open en zei: “meenemen! Dan kan je ze laten doen in de volgorde die je wil”. Hij schrok en zei dat ze moest begrijpen dat hij graag de stand van zijn dossiers opvolgde. mske herhaalde: “meenemen! Dan kan je de stand dossier per dossier bij houden”. En op zulke momenten begint hij dan telkens over hun jarenlange samenwerking.

mske kreeg een eigenaardig “iets”. Ze kreeg namelijk een eigenaardig gevoel, echt angst kan je het niet noemen, al leek het er wel op. Telkens de bel of de telefoon ging begon haar hart te bonzen en klopte in haar keel. Vermits mske dat niet normaal vond, sprak ze er met de gynecoloog over, er waren namelijk nog andere problemen gekomen door de breuk met moe, dus weet ze dat ook daaraan, maar daarover later meer. Die gynecoloog beweerde dat hij in een Amerikaans vakblad had gelezen dat de nevenwerkingen van Fontex ook hielpen voor vrouwen bij de menopauze en mske begon die te nemen, met een verbijsterend goed resultaat.

Wordt vervolgd …