Het huis met de rare stoten. Poeh! mske is er meer dan mottig van, meer nog, ze is het beu!

Vorig jaar beslisten ze konijntjes te houden. Die drie konijntjes huppelden rond dat het een lieve lust en leven was, tot op een zekere middag, Slow en mske de konijntjes in de waterput vonden.

“Nooit geen konijntjes meer” dacht mske. “Wel nog konijntjes” had Slow gezegd. In de lente had mske weer zin in konijntjes en gingen ze deze twee halen. Deze waren groter dan de drie van vorig jaar en dus beveiligden ze sowieso de waterput.

De twee konijntjes huppelden rond dat het een lieve lust en leven was, tot deze namiddag. Het mooie gevlekte konijntje dat gisteren nog dartel rond gehuppeld had en nog gegeten had, zat deze namiddag dik ineen achter de arduinen steen van het koerke. Hij weigerde eten, hij bewoog amper. mske nam hem op, zette hem in een doos, kwam ermee binnen en nog voor ze kon besluiten wat ze nu ging doen, begon hij te stuiptrekken en stierf.

Komt het door aan de deuren te knagen? Heeft hij een ziekte opgeraapt? Zo ja, van wie? Van die kat die hier met haar jongen in het kot zit en die ze niet vast krijgen? mske is het beu! Maar dan grondig!

Je mag dan nog zoveel van dieren houden als je wil, als het niet meewil, dan wil het niet mee.

Mouche heeft ze binnen genomen omdat het er naar uitzag of ze ergens uit een auto was gezet en in een val had gezeten. Wat heeft Mouche te bieden? Niks, rien de knots? Het beest is zo gek als een voordeur en dat wordt nog erger.

Toke? Kozzeke ging trouwen en kon Toke niet meenemen en Broer wou een hond, dus moest Toke weg. En nu? Pff … Kozzeke heeft gebouwd en Kozzeke heeft een hond. En Toke? Toke die mag niet uit de keuken komen, want als die hier geraakt plast die achter de stoof.

mske voelt zich opgelaten!