“Zeg” had mske bedenkelijk naar haar schoenen gekeken “dat ziet er niet goed uit hé”. In de gesloten schoenen zat een gat … van onder. De bottinnekes, dat ziet er goed uit maar daar heeft ze een probleem. Als ze die een uur draagt, heeft ze geen gevoel meer in haar tenen. Bloed afgesneden ter hoogte van de wreef, waarschijnlijk met de kilokes er bij ofwel water. Oftewel te dikke kousen, dat moet ze nog eens uitproberen, maar dunne kouskes in die bottinnekes … dat worden kouw voetekes hé. Blijven er nog de goretex bottinnen. Allé, zie je mske daarmee al op naar een geklede gelegenheid gaan …

Vermits ze op zaterdag toch niet bij die juwelier terecht konden voor die halsketting, zijn ze maar vanmorgen vertrokken. Ze zijn dus weer op stap geweest. Er komen nog een paar vertelselkes zenne. Eerst naar de juwelier maar dat is voor later, we zijn nu met die schoenen bezig.

“Als ik nu botten zou nemen” had mske deze week bedacht “dan kan ik die zowel onder een broek als een rok aandoen”.

Ze hebben dus de ganse stad gedaan en geen enkel paar schoenen, geen enkel paar bottinnekes en geen enkel paar botten kon mske bekoren. Eerst leek het er efkes op dat er niets anders was dan bottekes en bottinnekes met van die puntige tippen. mske zegt dat, als je daar ene een sjot onder zijn onderste achterkant mee geeft, hij geen viagra meer nodig heeft.

Net toen mske het wou op geven vonden ze het paar naar haar goesting. En ja, het zijn botten. En ja, met een hoge hiel. Die juffrouw vroeg nog of mske gewend was van daar op te gaan. Vroeger kon mske daarmee zelfs lopen als ze haar bus moest hebben of de ganse nacht dansen. mske en oogielen? Die waren aan mekaar gewaagd.

En er zijn “wat was” dingen die mske terug als “wat is” wil zien.