Toen mske jaren geleden de laatste versie van toen van “The last of the Mohicans” ging bekijken, dan was dat verhaal zo verkracht dat het practisch onherkenbaar was. En mske dacht: “noem dat dan niet zo”.

Toen mske ook jaren geleden de verfilming zag van “Mission Impossible” dan ergerde ze zich over het einde want Jim Phelps dat was de goeie! En mske dacht: “noem dat dan niet zo”.

Vorige week en gisteren keken Slow en mske naar “Hercule Poirot – The Mystery of the Blue Train”. Wel, mske dacht: “noem dat dan niet zo!

Dat ze er naar verwijzen, tot daar toe, als bron van inspiratie. Maar op deze manier gebruiken ze gewoon de reputatie van iets of iemand anders om er zelf beter van te worden.

We weten wel dat dat bij de meeste reeksen ook zo is, maar daar heeft de schrijver of schrijfster ervan toch nog iets in de pap te brokken gehad.