Wat eigenlijk als een soortement grap begon is uitgegroeid tot dit.  Er was een tijd dat we meer wisten te vertellen dan er tijd in een dag was. Soms stonden er vier berichtjes per dag, meestal waren het er meer.

Momenteel echter is er weinig tijd, moet mske snel snel snel zaken vertellen en wat blijkt? Eigenlijk heeft ze niet veel zin meer om oude dingen op te rakelen. Ze denkt dat ze alles verwerkt heeft door het blog. Al denkt ze soms nog wel eens “waarom dit” en “hoe was dat nu mogelijk”. Er over vertellen heeft geen zin meer, zegt ze, laat staan schrijven.

Net nu ik probeer om de berichten te plannen voor Slow en mske ’s morgens vertrekken.

En er zijn anecdotes genoeg te vertellen over wat er tijdens de dag gebeurt, maar mske wil bepaalde zaken toch in de anonimiteit houden. Ze zegt dat die dingen beter op een ander blog zouden thuis horen, maar aangezien we al genoeg te doen hebben om dit deftig te doen, zal er zeker geen tweede blog komen.

Minder berichtjes schrijven zal de enige oplossing zijn. Er komen toch minder bezoekers en minder reacties. Of dat nu te maken heeft met de dagelijkse afwezigheid of dat het een algemeen fenomeen is, laten we efkes in het midden.