“Als de kippenboer er vanavond staat, zouden we dan geen kiekebillen gaan halen?” vroeg Slow vanmorgen. En hoe verder de dag vorderde, hoe meer mske aan die kiekebillen dacht en ze verlekkerde er zich op.

“Hmmmm” zei ze daarnet toen ze in de auto stapte “kiekebillen met friet en compot”. En ze zaten zich met hun beidjes in die auto te verlekkeren. “Als die maar staat” zei Slow. “Op woensdag wel” wist mske. “Als die geen kiekebillen heeft, neem je maar kippeborst hoor” zei Slow “ik wil kip”. “Pffft” antwoordde mske “ik wil kiekebillen”.

En toen was het file. En mske zei: “die weten zeker niet dat ons kieken op ons zit te wachten”. En nog van vóór de lichten zagen ze het oranje/witte tentje staan.

mske stapte uit en bestelde vier kiekebillen. “Ik heb geen kiekebillen meer” zei de jongen in het kraamke. mske keek naar de kiekebillen die zo heerlijk bruin gebakken lagen te lonken, alleen zaten ze nog aan het kieken vast. “Weet je” zei ze “geef me dan maar ineens twee gebraden kiekens”. En ze bedacht dat ze die kon invriezen en dat kippeborst ook lekker is in koude schotel.

En zodoende hebben ze niet gegeten maar gesmikkeld en gesmuld!