Wat hebben ze gedaan vandaag? Awel, ik weet het niet. Veel gepruts op de pc, veel gefronst tussen de ogen, af en toe eens de armen opgestoken in een overwinningsgebaar.

Ik kreeg de kans bijna niet om dat berichtje van 17u te zetten en toen ik wat grommelde, zei mske: “zet dan maar ne Wiet!” terwijl ze anders zegt dat we zuinig met de Wieten moeten zijn, want ze avanceren nogal.

Daarnet was er weer een hele hoop gepruts en toen zei mske: “het zal morgen beter gaan, ik ga nu lezen”.

Als je dat gelooft, dat mske iets dat ze niet kan oplossen, gaat laten liggen tot morgen. Ze heeft een kwartierke gelezen en dan nog eens uitgeprobeerd. Allé, het was van de eerste keer juist. En ze zegt: “het is niet bepaald professioneel, maar ik ben er toch fier op”.

Bij het eten maken had Slow wat gerammeld met de schotels en hij dacht dat mske ging komen zien of hij hulp nodig had, maar ze had dat niet eens gehoord, zo geconcentreerd dat ze was.

Maar ik mag het maar zien als ’t af is. Slow niet, maar die zaagt wel harder dan ik, om eens te mogen kijken.

Uiteindelijk doet mske weer, wat ze al haar ganse leven gedaan heeft. Ze leert op zichzelf. Dingen die thuis niet mochten, niet konden, zoals dat met dat frietkot, die ze dan achteraf zelf leerde door stiekem anderen te bestuderen. Zo heeft ze trouwens leren dansen ook.

Nu doet ze het weer, hier wat gaan kijken, daar wat gaan gluren en dan zelf uitproberen. Het is haar altijd al gelukt, waarom zou het nu anders zijn?