Het is niet omdat die mannen hier zijn dat Slow en mske niet meer gewoon ongewoon doen, maar ze proberen een beetje de schijn van serieuzigheid op te houden hé.

Maar gisteren onder de middag, waren die mensen weg met hun camionette en mske profiteerde ervan om iets lief tegen Slow te zeggen, die deed of hij het niet hoorde en gewoon voort ging met wat hij bezig was en mske trok haar éne wenkbrauw omhoog en dreeg: “als je niet reageert ga ik dat heel luid zeggen”. Slow ging gewoon door met doen alsof hij Oost-Indisch doof was. En mske riep wat ze net gezegd had zodat het in het ganse huis hoorbaar was.

Slow keek naar het venster achter haar en zei: “die mannen zijn daar”. mske bleef strak voor zich kijken. “Jawel hoor” zei Slow “oh … het zijn die mannen niet, het is Zoneke, ik ga …” en hij stapte de gang in. mske reageerde niet.

…

Stillekes ging de deur weer open. “Ge gelooft me niet of wa …” zei Slow met zijn neus tussen de deur.

“Je was erg geloofwaardig” antwoordde mske.

En over het vervolg zeg ik niks; ik moet hier nog eten krijgen ook hé.