Onweer en storm zijn niet hetzelfde maar op een zekere manier toch wel. Ze zijn beiden gewelddaden van de natuur. En mske houdt er wel van.

Bij onweer denkt ze zo goed als iedere keer weer aan het eerste onweer dat ze zich herinnert. Grootmoeder die de geiten ging binnenhalen terwijl zij en M van M/V, onder de eerste vallende druppels, de kippen mochten binnenjagen. Er is de zalige herinnering aan de spanning en de onrust omdat die verduvelde kippen niet binnen wilden.

Er was ook het onweer toen ze een jaar of 14 oud was en van kinderwacht was. Het kleine buurmeisje, tevens vriendinnetje van de boosaardige, zat ook bij hen en toen begon het te onweren. De boosaardige en het buurmeisje aan de ene kant, Broerke aan de andere kant, onder haar armen met een deken over hen gedrapeerd, zag mske door het venster van de eetplaats de vuurbol vallen. Achter het huis van de overbuur leek het, maar het was in “Zjuzkezaëk”.

Storm? Dat is de gezelligheid van binnen te zitten terwijl ze daar buiten lelijk doen en zeker als je dan in je warme bed ligt en de wind van zijn oren en zijn neus hoort maken daarbuiten.

Al hebben ze haar nu toch wat ongerust gekregen met die stormen met hun “opwarming van de aarde”, want als die stormen dan de omvang gaan aannemen van die welke regelmatig de kusten van Amerika teisteren, daar past ze liever voor.