Dodebroer stierf op zijn 20 maanden aan een kwaadaardige herstentumor. Dat kwam, volgens de specialist in Gent door een verloren microbe. “Aha!” wist moe. mske had namelijk zo ongeveer anderhalf jaar ervoor kinkhoest gekregen en die op Broer voort gezet, waarop de huisarts, de toen zes maanden oude Dodebroer vaccineerde tegen kinkhoest. Sedertdien was kanker een groot deel van mskes leven. En mske vond dat erg, erg voor moe en erg voor Dodebroer en ja ze vond dat ook erg dat zij, door kinkhoest te krijgen …

Later was er de man met kanker, die ze wilden bezoeken. Dat mocht niet. De man wou niet bekeken worden. En al begreep mske zijn redenatie, zij wou niet bekijken. Ze was jong en wist niet wat zeggen als het woord opdook, want meestal was dat in die tijd wel degelijk synoniem voor “dood”. Later begreep mske dat het moeilijk moest zijn voor mensen die kanker krijgen. Zeker als niemand weet wat zeggen en dus oefende ze zich om te verwoorden wat ze dacht, zonder dat dat kwetsend overkwam.

Maar … het is dan ook nooit goed! Nooit ofte nooit ofte nooit!

Niets zeggen is niet goed. Vraag je hoe het is, dan willen ze niet constant daaraan denken. Vraag je niks, dan interesseert het je niet. Zeggen dat ze er ziek uit zien, zal mske nooit doen. Je moet iemand niet dieper duwen dan nodig. Nu blijkt dat je al niet meer mag zeggen als ze er goed uit zien. Of zoals ze enkele jaren terug te horen kreeg: “soms kan je beter niks zeggen”. Die laatste kende ze goed genoeg om er even tegen in te gaan. Maar uiteindelijk … lijkt het wel of diegenen die het niet hebben idioten zijn, of enkel diegenen die het wel hebben er toe doen.  Eigenlijk begint mske stilaan te denken dat de mensen die het ongeluk hebben die ziekte te krijgen, gewoon de anderen verwijten dat ze ze niet krijgen.

Bovendien wordt er erg selectief omgesprongen met diegenen die de aandacht verdienen.   De ene kanker is blijkbaar de andere niet en de ene mens al wat belangrijker dan de andere.

Het enige wat ze bereikt hebben is dat mske stopt met lezen of weggaat bij het horen of zien van maar weer het woord “kanker”.  Wil je het er met mske over hebben, doe er dan een handleiding bij, want het is weinige kankerpatiënten gegeven om er mee om te gaan en zichzelf niet buiten de normale maatschappij te plaatsen.