“Ze geven toch slecht weer voor ’t weekend” had mske gezegd “ik ga doorwerken”. Vandaag nam ze dan maar een snipperdagske.

Ze vertrokken vanmorgen, nadat ze de brievenbus geleegd hadden, te voet richting stadje, gingen naar de bank, de post en gingen nog wat proviand in doen. Ze hadden al het nodige meegenomen om vandaag een lekker koud schotelke klaar te maken toen Slow zei: “kattenbakvulling moet ook mee”. mske keek bedenkelijk. “Het is niet de bedoeling van de commissies te voet te doen hé” zei ze. Een fleske cola of zo, tot daar toe, maar een zak kattenbakvulling …

Op het einde van het stukske grasweg kwam er een scooter het paadje opgedraaid. Dat mag eigenlijk niet maar die stopte, zette zijn motor af en zei: “aan ’t wandelen? Spieëk. En Slow en mske legden uit dat ze bijna thuis waren. “Ze hadden hier ’t gras afgereden” wist hij te vertellen “en nu kwam ik eens kijken of ze geen boomkes omgedaan hebben”. Spieëk. mske ging wat korter bij Slow staan. En de gemotoriseerde vroeg waar ze woonden. Spieëk. Hij zei hen waar hij woonde. Spieëk. Slow en mske vertelden over het weggetje dat overgroeid stond met gras en netels en doornen, dat ze al een mail hadden gezonden naar het stadhuis, maar dat enkel de netels gesproeid waren en dat ze daar in het opgaan toch heel voorzichtig door gekomen waren. “Je moet rechtstreeks naar den burgemeester, als je iets gedaan wil krijgen” zei de man. Spieëk. En hij begon een serieus klappeke te doen. Dat het allemaal zo een vaart niet zou lopen met de pensioenen, want ze zeggen al jaren dat er geen geld meer gaat zijn en hij was toch al lang op pensioen. Spieëk. Het was een vriendelijk mens, daar niet van, maar Slow en mske hadden nog niet gegeten en het was al een serieus pozeke na de middag, zodoende nam Slow zijn kattenbakvulling terug op en begon een stapke richting thuis te zetten. Maar de man was bijlange nog niet uitgeklapt. Spieëk. Hij vertelde over een tandem en hoe je daar moet mee rijden en over wat een mooie streek het hier is. Spieëk. Uiteindelijk is hij met zijn scooter nog mee gereden tot op de hoek, spieëkte nog es, gaf dan plankgas en tufte de berg op.

Slow en mske hadden er dorst van gekregen. Honger was zo erg nog niet maar dorst! Zodoende zijn ze zonder veel komaf door het overgroeide weggetje met het lange gras, de rosse netels, de jonge netels en de doornen gestapt. Het resultaat mag gezien worden … hun benen zijn zo erg geschroebd als die van twee kwaaimennes die de ganse dag in de doornen geravot hebben. Misschien toch maar eens contact opnemen met de burgervader.