Sedert Mouche er niet meer is, mist mske Karboenkel des te meer. Hoe dat in zijn werk kan gaan? Nu heb ik niemand meer om mee te spelen. Spelen bij manier van spreken. Met Karboenkel kon ik pets-op-a-toot spelen en die speelde mee. Met Karboenkel kon ik donder-op-de-trap spelen: donder donder donder, op en af en op en af, vele keren na mekaar. Maar toen was er geen Karboenkel meer.

Met Mouche kon ik pets-op-a-toot spelen, maar maar ene keer, want als die een pets had gekregen, stopte ze zich weg. Gedaan met petsen en ook donder op de trap. En toen was er ook geen Mouche meer.

Met Toke kan ik niks spelen. Als ik nog maar naar Toke kijk, begint die al te blazen. Klein venijnig katteke dat dat is, jà! Pets-op-a-toot? Dan krijst ze de geburen bijeen. Op de vensterbank kan ik bijna niet meer zitten, daar troont hare krijsigheid en vindt dat er geen plaats is voor twee. Als ik in de keuken ga, vindt hare ongenaakbaarheid dat dat haar territorium is. Maar dat zet ik haar dubbel en dik betaald! Als ze ook maar één van haar minipotekes op mijnen trap zet, dan speel ik donder-op-de-trap in mijn eentje en pets-op-haar-toot op haar toteke en dan krijst ze dat horen en zien vergaan.

Slow en mske schrikken zich dan een bult en brullen: “is ’t gedaan, jà?” Dan ga ik maar in mijn eentje donder-op-de-trap spelen: donder donder donder, op en af en op en af, vele keren na mekaar.

Maar nu moet er toch iets van mijne lever! mske grommelt óók op Toke! Niet altijd maar af en toe. Zoals als ze efkes van hare stoel is en terug komt, dan ligt Toke er op. In het begin zette mske Toke er dan af, maar nu begint dat haren appel uit te hangen en nu grommelt ze: “Toke! Van mijne stoel! Ne mens mag zijn gat hier nog niet keren of die kat zit daar op” -op die stoel bedoelt ze dan wel- “en ik heb een hekel aan warme stoelen”.

Vandaag heb ik niet echt zin in spelen. Het is slaapweer en dat ga ik dan ook doen … bovenop de palier, dan kan Toke toch al niet naar boven slibberen zonder dat ik het gemerkt heb.