Het is er eindelijk van gekomen. mske is bodding aan het bakken. Er was al dikwijls sprake van geweest, maar … Achteraf gezien zijn er veel mogelijkheden waarom mske zich de laatste jaren niet zo honderdprocentachtig voelde met doktoor Medrolleke op kop en dan de cola light en de futloosheid van de mormonen en de vicieuzigheid van een ronde cirkel.

Nu ja, ze mogen zeggen wat ze willen over het feit dat gewicht geen rol speelt, maar nu er praktisch geen cola light meer gedronken wordt -morgen is de achtste dag voor een fles van anderhalve liter-, nu er meer gestapt wordt en nu Baskuul al een goei twaalf kilo voor zijn rekening heeft genomen zodat mske zelf het verschil al ziet in de vitrines in de winkelstraat, dan voelt ze zich al beter in haar vel, veel beter zelfs. Resultaat is dat ze dingen die ze vroeger deed, maar die stil lagen, gaat hernemen.

Eén ervan was bodding maken. Dat had ze Slow al zo lang beloofd. Maar als er al eens oud brood was, dan kregen Pjotr en Line dat en als ze gewonnen brood of croque monsieur wilden, brachten ze uit de Colruyt een brood mee, maar dat is eigenlijk toastbrood.

Nu echter, sedert ze bij de bakker van hier wat verderaf gaan, kunnen ze bij die bakker oud brood kopen en blijft het brood uit de Colruyt waar het is.

Zodoende heeft mske met de nieuwe koerazjie en het oude brood beslist dat ze eindelijk die bodding ging maken. Alleen kwam ze gisterenavond tot het besef dat ze haar oude bakplaten heeft achtergelaten en nog altijd geen nieuwe heeft gekocht. Allee, in een vuurvaste schotel dan maar en volgende keer als ze aan het Tupperwarewinkelke -waar was dat nu ook weer- voorbijkomen, zal ze eens een voorraadje baktuppers indoen sé.

Dat ding ruikt hier door het ganse huis, Slow heeft al een paar keer zijn neus gekruld en terwijl ze er aan bezig was zijn Toke en ik de keuken uit gevlogen.

Aha! Voor diegenen die nu denken dat die twaalf kilo er snel zullen bijzijn als mske lekkere dingen gaat bakken … mske heeft wilskracht genoeg om te beslissen hoeveel ze daarvan gaat eten -als broodmaaltijd- en daar verder af te blijven.