In april, op het communiefeest van Win’s dochter wandelde mske met Betty langs de vijver toen ze wat voelde. Ze wist niet wat het was tot ze langs de sanitaire voorziening was gepasseerd en tot de onstellende vaststelling kwam dat één van de twee knopen van haar broek er was af gesprongen. “Willen we nog eens langs de vijver lopen” stelde Betty voor. Dat hebben ze dan maar gedaan, tegen beter weten in.

Toen kwam de zomer en bleef de broek in de kast, maar nu, nu met de komende herfst voor de deur wou mske daar toch terug een tweede knoop bij aan.

Ze haalde haar knopenvoorraad. Ze wil niet zeggen “de knoppendoos” want dat was bij moe. Dat was een groene ijzeren doos met een jonge Boudewijn en Fabiola er op en die stak boordevol knopen. En als moe zich aan ’t naaien zette, deponeerde ze de doos op tafel en toonde een knoop die ze wou hebben en dan mochten mske en Broer zoeken. We kunnen het niet vertellen maar je moet je voorstellen, een ijzeren doos vol met knopen en vier graaiende en gravende kinderpollen daarin …

mske heeft geen knoppendoos. De knopen zitten in een pot. En mske wil ook niet graaien en graven. Daarom heeft ze alle knopen netjes soort per soort aan een draadje hangen. Maar nu, wat was dat? Een ganse hoop knopen die los in de pot zaten! Neen, dat kon mske zo niet laten. Ze sorteerde het ganse zooitje op het buro en net toen ze aan de slag ging om ze aan een draad te rijgen, kwam Slow binnen. “Wat is me dat hier?” schrok Slow. mske keek op en zei: “ah, jij kan me hiermee wel helpen”.

Wie zal het Slow euvel duiden dat hij er van stillekes onder gemuisd is.