Toen mske in het derde leerjaar zat, in het dorp van haar jeugd, kregen ze de eerste lessen Frans.

Paul est le frère de Marie.
Marie est la soeur de Paul.

 
Broer lachte zich kreupel en Moe gierde mee. mske? mske was begeesterd. Ze las en herlas haar leskes en was reusachtig blij toen ze van Tantje J. “Mon Grand Dictionnaire” kreeg. Het was een “grand dictionnaire” voor kinderen natuurlijk.

Ondertussen zat ze al in het vierde leerjaar en nam ze zo fier als een gieter “Mon Grand Dictionnaire” mee naar de Franse les. En masseur zocht een geschikt zinneke en viel op:

La neige tombe dru.

 
Een dag later kwam een van de flemekes van masseur vertellen dat haar vader had gezegd dat dat fout zat. Het moest zijn:

La neige tombe drue.

 
mske was ontgoocheld. Niet in masseur, maar in “Mon Grand Dictionnaire”.

In de zesde moderne -voor de jonge generatie, in die tijd werkten de jaren omgekeerd, dus aftellend- zei de lerares Frans dat mske haar “R” zo niet moest laten rollen. Op haar veertiende verhuisden ze en kwamen dichter bij de taalgrens terecht, waar Frans een grotere rol speelde omdat er ook meer Frans gesproken werd.

mske werd 19, studeerde af en zocht werk. Ze werd aanbevolen bij een firma in Brussel wegens haar goeie Frans en belde de firma op. Donderslag bij heldere hemel. De kerel werd arrogant en zei dat ze iemand “bilingue” zochten en niet met een “bête R de Flamande”.

Ze vond snel wat anders, dichterbij huis in de eigen gemeente. En toen veranderde de wet. Het was namelijk op dat ogenblik nog steeds schering en inslag dat bedrijven op de Vlaamse bodem compleet Frans waren en daar kwam nu een wet op. De voertaal in die bedrijven moest Nederlands worden. Het weze gezegd dat alle Franstaligen op dat ogenblik goed wilden aantonen dat ze het Nederlands machtig waren om hun plaatske veilig te stellen. Misschien deden ze het wel om goed te staan met een negentienjarige niet slecht uitziende jonge vrouw maar daar heeft mske natuurlijk geen bewijzen voor.

De volgende firma waar ze werkte … Amerikanen! Eigenlijk Belgen in een Amerikaanse firma.

Wat willen wij nu zeggen? Dat mske gek is op talen maar ze slechts voor de hobby en provisorisch tegen klanten kon gebruiken, wat ze altijd zonde heeft gevonden.

Ooit, op vakantie, vroeg een Franse vrouw aan mske uit welk “département” ze kwam, ze veronderstelde ergens uit het Zuiden. Wat blijkt? Zuiderse Fransen rollen de “R”. Spanjaarden die Frans spreken eveneens. Waarom zou mske zich er dan zorgen om maken?

Sedert ze zelfstandige is, is de hoofdtaal op het buro Frans, maar dan wel geschreven. Haast nooit gesproken. Sunne!

Ondertussen hebben we wel enkele bedenkingen gemaakt en ook zaken opgezocht. En wat blijkt? “La neige tombe dru” is juist! Zo juist als grammaticaal gezien maar juist kan zijn en dat om volgende reden. Je kan “dru” als bijwoord gebruiken. mske heeft “Mon Grand Dictionnaire” in ere hersteld en is ook niet ontgoocheld in masseur. Ondertussen heeft ze geleerd dat masseuren zo moesten handelen, gewoon omdat ze masseuren waren.

En die “R”? Ouat denken ouij daar nu van? Ouel, ouij ouillen oueten ouaarom Oualen met de ouee ouorstelen en ouillen ouel eens een Ouaal verouelkomen die de ouee ouel kan zeggen als “W”.

Een “R” voor een “W”, ’t is toch een schone ruil hé …