mske vroeg zich luidop af hoe Slow er in slaagt om altijd een halve stap voor haar te lopen. Niet dat het erg is, want als ze haar arm uitsteekt kan ze zijn mouw grijpen maar het is gewoon koddig.

Slow kwam onmiddellijk naast haar stappen en zei dat, aangezien hun stap niet gelijk was, het erop leek of mske naast hem liep te joepen en hij maakte er met zijn hand een joepbeweging bij en vond dat blijkbaar koddig.

Nog later, toen het gesprek eigenlijk al half vergeten was, kwam hij naast mske lopen en paste zijn stappen aan aan de hare, wat pas helemààl koddig was.

“Als ik zo moet stappen, moet ik een sjakosj hebben ” zei hij. Nu niet dat wij wat hebben tegen een man met een sjakosjke, want daar was hier ooit al sprake van geweest.

Maar een man van 1.92m met een sjakosjke op stap in ’t veld … is dat niet het toppunt van koddig? Of is dat al drollig?