Toen Slow en mske anderhalf jaar terug Pjotr en Line gingen halen beweerden de verkopers dat konijntjes in de winter niet binnen moesten, ze hadden dat pelsen frakske voor iets.

Vorig jaar hadden Slow en mske de konijntjes met konijnenhok en al in het kot gezet tijdens de verbouwingen en aangezien die zo lang aansleepten, zaten Pjotr en Line de ganse winter door met kot en al in het kot.

Dit jaar, eerlijk gezegd, vond mske het niet kunnen dat Pjotr en Line, pelsen frakske of niet, buiten bleven. Dus maakte Slow het kotkot leeg en zette de konijntjes daar met hok en al in.

Maar mske vond dat niet goed. Helemaal niet goed, ze liep al drie dagen te zagen dat die konijntjes dan wel in hun nachthok met schaveling konden maar dat de vloer van het kotkot toch maar koud was. Kort gezegd, mske wou stro.

Maar waar haal je stro? Vanmorgen in het buurtwinkelke vroeg Slow dan waar ze stro konden kopen en die verwezen hen naar een boer daar wat verder, maar de koffer zat vast, niet het slot maar de koffer zelf. Ah ja, dat is maar een vlooiensprongske van hier tot de buurtwinkel -allee iets meer dan een vlooiensprongkse want anders zouden ze te voet gaan- en zo een stuk bevroren katsjoe is dan niet ontdooid.

Toen ze deze namiddag dan een heteluchtblazer gingen halen voor daarboven in de koude aanbouw, moesten ze wat verder weg en zodoende ging de koffer open. “Aha” zei mske “dan kan je straks wat aan de rubber doen maar eerst gaan we stro halen.

Zo gezegd, zo gedaan. En toen ze terug waren heeft mske de baal stro opengesneden en de helft zomaar in het kotkot op de grond verdeeld en nu zitten er geen twee springende konijntjes meer in het kotkot maar twee springende strohoopkes. Die gekke beesten gaan onder dat stro zitten in plaats van er op om warme pootjes te krijgen.