Ella was serieus aangeslagen en onder de indruk. Haar gezichtje was rechts volledig opgezwollen tot aan haar oogske en vertoonde vlekken van het soort kleur dat er op wijst dat het wel eens blauw zou kunnen worden. Pijn zal er ook wel bij geweest zijn maar daarover gaf ze geen kik. Meer nog, toen er gevraagd werd wat ze nu had gedaan zei ze dat ze dat niet meer wist.

Ze zat op mskes schoot en keek TV of ze zat op de zetel en keek TV.

Ze wou niets eten, na wat aandringen heeft ze drie hapkes gedaan met de achterzijde van een koffielepel. Dat was smaller om in de goede kant van haar mondje te krijgen. Ze wou bijna niet drinken, want dat moet met een spuit.

Bollie vertelde dat ze eerst het tandje niet gevonden hadden en zo dachten dat ze het ingeslikt had maar dat het later dan toch opgedoken was. Ze vertelde ook dat de foto’s die er genomen waren aantoonden dat er geen nadelige gevolgen zullen zijn voor de echte tand.

’s Avonds had Ella gezegd: “mama, je hebt nog vergeten mijn tand terug te zetten”.

Was het allemaal maar zo simpel.