Meestal poeiert mske die telefoontjes af, je weet wel die telefoontjes die proberen je wat aan je broek te lappen.

Maandag echter luisterde mske eerst even want de telefoon sprak over een vermelding in een gratis telefoonboek. Eerst slikte mske een keer haar kortaffe “neen” in en vroeg toen meer uitleg.

Het blijkt juist te zijn al heeft mske iets tegen het woord “gratis”. Natuurlijk heeft ze niet echt iets tegen gratis maar de ondervinding heeft haar geleerd dat gratis nooit echt gratis is. “Waar zit de adder onder het gras?” vroeg mske zich af, want ze zag hem niet.

Daarna vertelde ze het voorval aan Slow die ook al fronste bij het woord alleen al. “Waar zit de adder onder het gras?” vroeg mske nu luidop maar Slow zag hem ook niet.

Het is nu wel een feit dat zulke gratis vermeldingen in een telefoonboek of wat voor boek of brochure dan ook kunnen leiden tot aanvragen voor sponsoring voor de jaarlijkse wafelenbak of voor de tombola, maar dat is geen adder.

Tot nu toe hebben we hier nog maar één zo een aanvraag gehad waarop mske zich vergewaardigd heeft niet te antwoorden al vindt ze dat eigenlijk nogal onbeschoft. Maar bij nader inzien, publiceren kost -in de meeste gevallen dan toch- geld en is bedoeld om zekere inkomsten te verwerven. Als die mensen die aankondigingen dan voor andere doeleinden gaan gebruiken, dan ziet mske eigenlijk niet in dat ze daar nog eens tijd -tijd is ook geld- moet gaan insteken om te zeggen dat het haar niet interesseert waarop schrijver des aanvrages niet gaat zeggen: “oh leuk, wat een beleefd vrouwmens” maar “foert zeg, we krijgen niks”.

Zodoende zal er een gratis aankondiging verschijnen in een gratis telefoonboek en zullen enkel aanvragen aangaande eventuele samenwerking in behandeling worden genomen, wafelenbak en tombola incluis op voorwaarde dat wij er ook wat mogen aan verdienen.

Zo zit dat!