Als je zo gaat stappen kan het gebeuren dat je ergens sanitaire voorzieningen nodig hebt waar er geen zijn. Nu niet dat mske een kleine blaas heeft maar -’t klonk zo goed als titel- het kan voorvallen. In zo een geval ben je dan beter af in het veld dan ik de dorpkes van langs hier, waar geen of zo goed als geen cafeekes meer zijn.

Zo waren ze zaterdag ergens in het midden van nieveranst toen mske zei dat er, na een paar afslagskes, een dorpke zat aan te komen en dat ze toch uit veiligheidsoverwegingen een groene kant ging opzoeken. Er was er zo net een ideale net voor hen, ware het niet dat, uitgerekend daar, een ploeg van twee tractoren met evenveel mansvolk druk doende was met watertanks.

Gelukkig was er aan de overkant van de straat die ze moesten kruisen nog wat jeugdig groen dat nog niet gesnoeid was door de groendienst en mske stapte door het lange gras en ander groensel.

Het zou allemaal normaal verlopen zijn, ware het niet dat daar een hongerige daas rondhing. Dat beest prikte in mskes bil en mske gaf me daar een mep op. Ze foeterde wat en Slow vroeg of ze haar pillekes mee had. mske reageert nogal heftig op die beesten en zodoende heeft ze altijd zalf en Zyrtec bij in haar rugzakske. Maar het was zo erg nog niet. Het prikkende gevoel ging over zonder zalf en zonder pilleke en ze vergat het.

Groot was haar verwondering toen ze eenmaal thuis naar de badkamer trok en daar, net toen ze naar de drukknop reikte, die daas in ’t water zag liggen.

Ze heeft hem niet begraven, ze heeft enkel doorgetrokken.