mske moest altijd onder de middag naar huis en de rest van de klas bleef in de school om te eten.

Zodoende foefelde mske ooit eens snel een mededelingske in de handen van haar vriendinneke en sloot dat af met de woorden: “salu en de wind vanachter”.

Ze had dat niet in de les geschreven maar het vriendinneke had het in haar pennenzak gepropt alwaar het uitviel en gevonden werd door de lerares wiskunde.

Die dag gaf die lerares buiten de wiskunde ook een stormachtige reprimande aan mske. Het briefje was vulgair. mske schrok want thuis gebruikten ze de uitdrukking ook ten afscheid. mske moest het briefke thuis laten ondertekenen en op woensdagnamiddag kon ze de ganse namiddag naar de dactylo als straf.

Moe en va tekenden en zegden dat de lerares de uitdrukking waarschijnlijk niet zou gekend hebben aangezien zij niet van dezelfde streek afkomstig was.

mske kon er toch niet mee lachen want uiteindelijk een ganse namiddag dactylo om niets verkeerds te doen, dat vrat aan haar eerlijkheidsgevoel.

Voor diegenen die ook van de juiste streek niet zijn en ook denken dat het over een wind laten gaat, dat is het niet hoor, het wenst enkel een goede vaart.