Na het een beetje onrealistisch voorval van gisteren dat we vanmorgen vertelden gaan we het surrealistisch voorval van vandaag ook maar eens uit de doeken doen.

Deze voormiddag rond half tien viel het internet uit.   mske, die erg veel werk had -lees: haar planning had overbelast- liet het aan Slow over om de zaken te regelen via de telefoon. Veertig minuten later, na mske’s geslaagde pogingen niet nerveus te worden en een poging van Slow om de hoorn op het buro en het geluid op luid te zetten waardoor mske niet meer vlot kon werken en zodoende haar pogingen om niet nerveus te worden saboteerde, waardoor ook ineens de poging om de hoorn op het buro te leggen en geluid op luid te zetten gesaboteerd werd, kregen ze na allerhande pogingen van de technieker te horen dat de modem wel stuk moest zijn. Aangezien die nog onder garantie was moesten ze die gaan omwisselen, Slow kreeg een nummer maar moest wel de aankoopfactuur meenemen.

Lap! mske’s elan ook nog gesaboteerd want waar zat die factuur en bovendien was die niet in stock in de winkel waar ze hem haalden en konden ze niet het telefoonnummer van de telefoonwinkels opzoeken en werd er maar naar Zoneke gebeld om het nummer van die van St. Truiden op te zoeken en … pffft, ik word al moe van het te schrijven, kunde peizen wat dat hier voor een soepke was.

Uiteindelijk besloten Slow en mske de tweede modem -die modem die bij Belgacom TV zat- maar aan te koppelen en die andere om te wisselen als ze eens meer tijd hadden en er zoveel druk niet op de ketel zat.

Slow koppelde die modem af en hij koppelde de modem aan. Zelfde probleem. Wél TV, géén internet. Slow zette zich aan het buro, nam de telefoon … Veertig minuten later kreeg hij iemand aan de lijn en nog voor hij uitgesproken was onderbrak de man aan de andere kant hem om te zeggen dat er in drie zones, waaronder de onze, een storing was. 

Drie uren en een half verpieterd voor Piet Snot! Het noeneten veel te laat gereed.  Een poging om niet nerveus te worden gekelderd.  Drie uren en een half omdat iemand die het wel moest weten, niet wist dat er een storing was.  Vroeger, in een nog niet zo ver verleden, moest niemand dat weten, een bandje met een computerstem wist dat en vertelde dat onmiddellijk als je het nummer vormde.  

“Hadden wij die van de Belgacom TV niet gehad, had ik bovendien nog met die modem in St. Truiden gestaan” zei Slow.