“Ja hoor mevrouw” zei het meisje in antwoord op mskes vraag “dat hebben wij zeker, het staat vooraan aan de kassa”.

mske draaide zich om en liep gang door. “Als U hier doorgaat” wees het meisje, dat haar gevolgd was, “komt U er ook”.

“Jamaar” zei mske “ik ben iets kwijt” en ze wees met haar hand boven haar hoofd “zo een 1.92m groot”. “Ah” zei het kind met twinkelende ogen “dat is hier achter de kast ingedraaid”.

En jawel, daar stond Slow in de rekken te kijken. Hij heeft dat nog al gedaan. Dan ziet hij iets dat hem interesseert en blijft staan om het te bekijken of te bestuderen. Als mske naast hem loopt merkt ze dat natuurlijk maar owee als ze een stap of twee voor hem is …

Zo een dikke twee jaar geleden in Cochem deed hij het ook. mske merkte het op het ogenblik dat ze samen met de gids de burcht binnenging. “Wacht U even?” had ze gevraagd toen hij de deur achter haar wou sluiten, “ik ben mijn man verloren”. Gelukkig begreep hij haar niet verkeerd maar opende de deur en Slow buitelde binnen.

Hij was afgeleid geweest.