Zondag ontwaakte ik en wist je naam niet meer. Ik had nochtans van je gedroomd. Waarom ik na al die jaren van je droomde is me een raadsel.
Ik heb de klasfoto’s erbij gehaald, die van het eerste en het derde jaar. Het verwonderde me ze te zien na al die jaren. Ik wist nog hoe we er allemaal hadden uitgezien maar nu bekeek ik ons met andere ogen. Hoe kind we nog allemaal waren geweest in dat eerste jaar, zestien meisjes tussen 15 en 17 en hoe veranderd we twee jaar later waren.
Wij waren geen boezemvriendinnen geweest, daarvoor waren we te verschillend. Want terwijl ik me in die jaren hoofdzakelijk met welpkes en scouting bezighield kwam jij naar de les met een kanjer van een zuigvlek. Ik weet niet of de directrice je daarover heeft aangesproken, zoals ze voor het zwarte kohllijntje van Chantal had gedaan.
Neen, we waren geen boezemvriendinnen geweest al kwam je bij mij je hart uitstorten toen die van godsdienst je had verweten oppervlakkig te zijn. Je huilde niet maar je altijd aanwezige lachje was weg en je mond had een triest lijntje.
Maar als ik er goed over nadenk zat je wel altijd ergens in mijn buurt. Bij mij in de bank zat mijn naamgenote, mijn hartsvriendin, maar jij was nooit ver weg.
Ik heb je nog één keer gezien na de schooljaren. Je was gescheiden en leefde met je dochter in de buurt van de school waar Zoneke ging.
Ik betrapte me erop dat ik de foto’s bekeek zoals ze dat nu in “Man bijt hond” doen. In gedachten dacht ik aan de dingen die door de jaren heen in de vergetelheid waren geraakt. Van iedereen op die foto’s kan ik nog wel iets vertellen.
Weet je, Elza, achteraf gezien hadden we meer naar de overeenkomsten moeten kijken. We wisten niet dat de verschillen zouden verdwijnen door de tijd, al heb ik nooit een zuigvlek gehad en heb jij nooit aan scouting gedaan.
Maar die overeenkomsten zagen we niet al waren ze er. Jij en ik waren zelfstandiger dan de anderen, dat wist de eerste lerares Nederlands te vertellen die bij iedereen aan huis was geweest. En dat was ook zo. Bovendien waren we alletwee te gek om los te lopen. Of het nu welpen en scouting was of gaan kuisen bij de moeder van je lief, wie doet nu nog dingen gratis?
Wat denkte daarvan?