Er is een film met Robert De Niro en Robin Williams, die heet: “Awakenings”.

Nu gaat het niet over de film maar in het leven beleeft een mens verscheidene van die “awakenings”. En soms vraagt mske zich af, hoe je als kind dingen zo in een verkeerd daglicht kan zien dat je een schakelaar nodig hebt om tot bewustzijn te komen.

Een van de eerste dingen die mske zich zo herinnert was het feit dat haar vader niet “Jef” heette zoals ze jaren dacht. Moe noemde hem vake en al zijn collega’s noemden hem Jef tot hij bevorderd werd en, toen zesjarig, mske zich plots realiseerde dat Eerste Jef helemaal geen naam was maar een titel.

En later kwam het besef dat ze logen, want ze vertelden bij alle mogelijke gelegenheden dat Christus was gestorven voor de zonden van alle mensen. En mske vroeg zich af waarom er dan nog sprake was over de hel. Ze was wel slim genoeg om dát nu niet aan moe te vragen.

En mske wist wel dat er mannen en vrouwen waren maar zij zag enkel mensen. Tot op een dag … Op TV kwam één of ander romantisch niemendalletje over Venetië en mske keek ineens met heel andere ogen naar de man die de hoofdrol vertolkte: “Richard Chamberlain”. En ook dát wist mske heel goed dat ze niet aan moe’s neus moest hangen.

Als mske nu naar Richard Chamberlain kijkt ziet ze daar niets speciaals meer aan, maar indertijd was dat een “awakening”.