Sedert Slow en mske zo regelmatig de bus naar Zoneke nemen hebben ze telkens het aardbeienkot zien staan. Iedere keer was dat open.

Toen ze dan de laatste keer naar Tienen reden via het fietsknooppuntennetwerk kwamen ze aan het aardbeienkot voorbij, maar aan de achterkant van de plastieken tunnels. Wegens zondag was het niet open.

Gisteren, het was warm gisteren … eigenlijk was het méér dan warm gisteren, het was heet. Gisteren dus, gooide mske er rond de vijven het bijlke bij neer en zei tegen Slow dat hij zijn fiets moest pakken, dat ze aardbeien gingen halen.

Ze reden de berg op, zeilden hem aan de andere kant terug af en reden via de bushalte richting aardbeikot.

Dat ding was toe! Gesloten! Plakkaten en al lagen tegen de grond. Niks te aardbeien! Fiets draaien en omkeren! Die berg terug op! En waar dat de laatste tijd al beter en beter begon te gaan, lukte dat met die hitte van geen kanten.

(Lees verder onder de foto)

Maar toch waren ze blij. Niet om die aardbeien natuurlijk. Maar omdat ze nu in het terugkomen dat wegelke van het fietsknooppuntennetwerk hebben gevonden waar ze in het oprijden al twee keer voorbij zijn gereden. De bewegwijzering van de Limburgers is veel beter.