Algemeen geweten hoor! We mogen niets zeggen of het tegenovergestelde doet zich voor. Wat zat ik hier vanmorgen te vertellen? Dat ze nog maar weinig hinder ondervonden met het openbaar vervoer?

Vandaag hadden ze prijs! En goed! Ze hadden dus de reisroute grondig bekeken en in elkaar gemept, afgeprint en al. Waar ze geen rekening mee hielden? Met één of andere snul die … laat me bij het begin beginnen.

Dat de trein het snelst zou zijn hadden we al gezegd maar dat de bus gratis was hadden we ook gezegd. Laat nu toch net deze week de folder van Aveve in de bus vallen met acties en broodproeven en broodmixen. En daar wou mske echt wel naar toe. Laat nu toch ook eindelijk die Renmans en die Aldi open gaan die iets verder dan de Aveve kwamen te zijn en mske vlooide nog verder uit. Ze zouden vroeg vertrekken, naar die Aldi en Renmans rijden, rondkijken en dan naar de Aveve en vandaar dan eens een waldkornmix meebrengen om om halftwaalf op die bus naar Tienen te stappen.

Bij de Aldi kochten ze wat te eten voor onderweg en bij die Aveve werd geen brood geproefd, maar wel waldkornmix meegebracht. Ze waren drie kwartier te vroeg in het station, duidelijk op tijd om te zien dat de perrons voor de bussen verdwenen waren door de werken voor de aanleg van ’t Stationsplein en om te zien dat die bussen een tijdelijke halte hadden in de straat daar wat verder.

Goed op tijd stonden ze aan de bushalte. De bus kwam te laat. De 21a naar Hasselt (via Sint Truiden) kwam aangereden en mske informeerde of die iets wist van de 346 naar Tienen.  Die bleek er aan te komen. Een tweede 21a draaide het hoekje om gevolgd door de 42 eveneens naar Sint Truiden. De eerste 21a draaide zijn film door naar “geen dienst”, de 42 plaatste zich op de plaats waar de 346 naar Tienen zou moeten gestaan hebben. De tweede 21a rijdt verder en laat de 42 invoegen en pas als die verdomde 21a op de hoek van de straat komt ziet mske dat die, ondanks hij vooraan naar Sint Truiden reed, achteraan dan wel naar Tienen ging.

Slow zette er een spurtje in, want die moeten daar ’t blokje om.  Te laat.  Maar de drukke as bij ons in Landen gaat nogal dikwijls stapvoets en de bus zat daar tussen, zo een dikke 50m verder, dus duwde mske haar tas in Slow’s handen en zette het op een rennen.  Nu kan je dat geloven of niet, maar mske kan nog altijd een aardig stukske lopen, al lijkt het op zulke ogenblikken wel of alles en iedereen verdwenen is en zij en die bus alleen op de wereld zijn. Ze rende even snel als hij reed, maar toen, toen ging het verkeer ineens vlotter en hij haalde snelheid.

Ze keerden terug richting station terwijl ze foeterend het nummer van de lijn ingaf wat haar van errezze en ergernis niet lukte.  Ze zagen de chauffeur van de bus zonder dienst en die wist hen te vertellen dat de andere wachtenden hem net hetzelfde hadden verteld en dat hij die chauffeur had gecontacteerd en dat dat monster had verteld dat hij zijn bestemming had doorgedraaid op het ogenblik dat hij doorreed. Awel! Als die nurk wil dat de mensen weten dat ze moeten opstappen als zijn achterbord klopt dan moet hij achterstevoren rijden.

mske deed opnieuw een poging om De Lijn  op te bellen. Drie keer! Drie keer éér haar vingers de juiste cijfers wilden intoetsen. Ze weet wel dat dat de schuld is van éne en dat de ganse lijn daar niet kan aan doen, maar ze moest haar frustratie kwijt en dus vertelde ze haar verhaal maar een beetje luider dan dat ze dat tegen een stokdove zou gedaan hebben.

Ze vroeg de mensen van de lijn een oplossing, want ze moest tegen tweeën bij Zoneke zijn voor het verjaardagsfeestje van Amke.  Heel voorzichtig opperde de jongen aan de andere kant van de lijn de latere bus van half drie te nemen. mske snoof, dan waren ze pas tegen kwart voor vier bij Zoneke! Hij opperde de trein. Natuurlijk de trein, een andere oplossing was er niet maar mske zei dat ze toch verwachtte die 11€ en een sjiek voor de trein van De Lijn terug te krijgen. En ze zou klacht neerleggen! Dat voegde ze er nog aan toe.

Dat wou de man wel doen, hij noteerde haar gegevens, gaf haar het nummer van haar klacht en toen … toen was haar gsm-kaart leeggebeld. Dat ook nog! Die is natuurlijk snel gevuld maar ze heeft toch niet meer teruggebeld, ze zal dat wel per mail regelen, dan kan ze ineens haar rekeningnummer en het bewijs van die treintickets ook nog meezenden.

Resultaat? mske kon niet stoppen met hoesten. Dat heeft ze altijd al gehad na een koerske hardlopen.  Ze hebben van pure ergernis alle gekochte koeken opgegeten en Slow is er in de GB nog enkele gaan bijhalen.

Had ze geweten wat ze nu weet, hadden ze vanmorgen een uur langer kunnen blijven liggen, later naar de winkels kunnen gaan, een trein later nemen en de aansluitende bus en dan waren ze ook nog op tijd bij Zoneke gekomen.

De zwarte kat? Die hebben ze pas daarnet bij het naar huis fietsen gezien. Die schoot in het halfduister de straat over.