Zo zaten Slow en mske wat uit te blazen op een bankske in een parkske bij een fonteintje en keken naar de eendjes toen ze zich ineens begonnen af te vragen welke taal het koppeltje daar wat verder gebruikte en dan hebben we het niet over de eendjes die aan het plitsen en pletsen waren.

Slow opperde: “Spaans?” maar neen, mske wist zeker dat het geen Spaans was. Ze dacht eerder aan iets scandinavischachtigs. Slow kan het hem niet laten, als hij benieuwd wordt, moet hij weten. Dus sprak hij het koppeltje aan. Wat bleek? Ze kwamen uit Nederland en hadden hun dialect gesproken. Welk dialect dat was, is nu weer een twijfelgeval. Want Slow is aan het twijfelen gegaan of ze het nu over Amsterdams of Utrechts hadden. mske had hoedanook maar met een half oor iets opgevangen.

Toen Slow en mske wat later, al meer tegen de avond aan, ergens op een muurtje wat zaten uit te blazen kwamen daar enkele meisjes aan die vroegen of ze Frans spraken. Eigenlijk vroegen ze dat aan Slow, die neen zei. mske zei niets. Je moet niets zeggen als je niks gevraagd wordt. Toen vroeg het meisje of Slow in zijn eigen taal: “I love you” op haar t-shirt wou schrijven. En hij vroeg of dat dan in het AN of in het dialect moest. Ze wou het in het dialect waarop Slow: “Ik zin a geire” op het t-shirt schreef.