Ik ben er zeker van dat ik het er al over had, maar ik vind het toch niet terug om te linken zeker. Nog ne keer opfrissen dan maar, maar deze keer mét vermelding. Het begint bij De Lijn, op bus 346 van Landen naar Tienen, op één bepaalde dag in de week en op één bepaald uur op die bepaalde dag. Dan stapt er namelijk, buiten Slow en mske, een vent op die bus die van voor blijft staan om tegen de chauffeur te tetteren, iets dat mske heel gevaarlijk vindt want die gaat voor de chauffeur hangen om naar andere chauffeurs en voetgangers te kunnen zwaaien precies of dat hij de paus in persoon is.

Waarom al die poespas? Wel mske heeft eens tegen die van De Lijn gezegd dat dat voorvalt, maar ze wou geen officiële klacht neerleggen omdat ze dan toch maar als antwoord krijgt dat de chauffeur tegen zijn sikkedeizen heeft gekregen en het niet over één chauffeur gaat maar al die keren dat Slow en mske die vent gezien hebben is hij nog maar één keer niet bij de chauffeur gaan staan en gaan zitten. En toen zegden die van De Lijn dat mske niet te palaberen heeft als die niet voor de rode lijn staat. Bij de chauffeur? Dat ís voor de rode lijn hé mannekes van De Lijn!

Dat was de inleiding, zet ulle maar efkes goed, want er komt nog.

Waarom krijgt mske nu de kouw seskes van die vent? Wel die staat daar van voor die bus te inspecteren precies of hij de begeleider op een schooluitstap is. Bovendien bekijkt hij alle vrouwen die opstappen van boven naar onder en van onder naar boven met hier en daar een tussenstop in ’t kijken. Kriebels krijgt mske daarvan! Kriebels!

Nu stapt die meestal enkele haltes verder op en zit zij al neer, maar toch, ze kan gewoon niet naar voor kijken of die aap staat te staren, als hij niet, zoals de paus, voor de chauffeur hangt te zwaaien.

En nu komt het verhaleke pas.

Vorige woensdag komen Slow en mske aan het station en parkeren hun fiets. Slow gaat, zoals naar goede gewoonte nog efkes dag zeggen bij de sanitairen van ’t station. Normaal wacht mske dan efkes maar nu niet, want de nieuwe overdekte wachtplaatsen van de bussen stonden er en ze wou die bekijken en de bankskes uitproberen.

Wie zit er nu op dat bankske verdorie? Allee, dat bankske zat al bijna vol. Maar wie zat daar bij? Die vent. En die bekijkt mske van boven naar beneden en van beneden naar boven, met de gekende tussenstops en mske kreeg de kriebels en ze foeterde wat in zichzelf dat het nu stom was dat Slow er niet bij was of dat ze van puur frustratie Slow daar een French Kiss zou geven dat die idioot zijn oren flapperden.

Dieje pee zet zich recht en gaat een klapke doen tegen de chauffeur van een andere wachtende bus en Slow komt er aan. Ze staan daar dus met hun tweetjes te wachten als die vent terug achter die bus uitkomt, mske bekijkt van … maar dat weet ge ondertussen al.

De stoom kwam uit mske haar oren. Ze pakt Slow vast, trekt die tegen hare gilee en geeft hem daar ne Franse kus maar ne Franse kus maar dan in ’t Vlaams. Slow die verschiet hem daar een malheur en blijft eerst stokstijf staan en pas als mske de gesprekken achter haar hoort verstommen en de blikken in hare rug voelt, pakt Slow haar ook bij hare gilee.

Dat gans bankske heeft niks niet meer gezegd.

Op de bus heeft die ezel genen ene keer richting mske gekeken wel naar andere vrouwen die opstapten en madammekes op de stoep.

Slow lipte: “zit dat vrouwke van alle weken achter ons?” mske lipte terug: “ja! Heeft die dat ook gezien?”

Slow zei: “ik weet dat niet, ik heb daar niet op gelet. Ik moest oppassen dat ik mijnen tuttefrut niet inslikte”.