Op een zeker ogenblik had mske genoeg van goud. Ze vond het niet meer bij haar passen. Sindsdien draagt ze enkel nog zilveren juwelen. Toen ik het over die ring met die grote steen had, had mske net besloten dat ze nog een nieuwe ring bij wou voor haar rechter hand, om het evenwicht met die grote steen te herstellen.

Die vrijdag liep ze dan in Antwerpen tandpijn te hebben en zodoende sloeg ze de aankoop van parfum maar over, dat zou ze later wel doen, maar die zilveren ring, daar wou ze toch naar gaan kijken. Ze zag er ene. Ene die ze echt wel mooi vond. Maar toen zei de verkoopster dat het een puzzelring was.

mskes enthousiasme bekoelde onmiddellijk. Want stel je voor dat die ring uiteenvalt. Een ring is een ring en een puzzel is een ander ding. De verkoopster stelde voor dat mske dan maar het koordje rond de ring zou laten.

Allee nu! Wat is dat nu voor een zicht? Een ring met een draadje er rond omdat hij niet uiteen zou vallen.

mske heeft gepast: de ring natuurlijk ook maar ook zoals ze bij het kaarten zeggen: “ik pas”. En toen stond haar hoofd er ook niet meer naar. Dus die ring, die moet nog komen.