Waar de twee Belgen bij vorige reizen altijd terecht konden op de site van het openbaar vervoer, kwamen ze nu tot de conclusie dat ze blijkbaar deze keer in een zwart gat terecht zouden komen.

Ze besloten dan maar aan het station naar de businfo te stappen. Dat deden ze. Dat loket was gehuisvest in een werfcontainer. De vrouw aan de balie was wat eigenaardig.

De kleine Belg voelde zich al snel geviseerd, want al was de vrouw wel vriendelijk geweest tegen de cliënt ervoor, die dan wel een serieus zaagske had gespannen, tegen de kleine Belg zei ze eerst niks maar sneerde naar iemand in de coulissen dat ze ze daar met hele handvollen binnensmeten en dat zij er alleen voor stond terwijl ze giftig naar de kleine Belg keek en naar de twee mensen die later nog waren binnen gekomen.

De kleine Belg voelde zich wat schuldig. Ja zeg, zo een druk bezet mens lastig vallen met een vraag welke bus ze moesten nemen en welke halte ze moesten afstappen en welke bus ze moesten nemen om van het hotel naar nog wat anders te gaan. Uiteindelijk ging de kleine Belg buiten met de helft van de info en de mededeling dat ze de rest maar moesten opzoeken aan de infopalen aan de bussen zelf.

De bus kwam er net aan. Ze stapten op. De man op de bus was wat eigenaardig. De twee Belgen voelden zich al snel geviseerd, want de grote Belg vroeg of ze aan de koningshalte doorkwamen en de man keek of hij het in Keulen hoorde donderen. En toen de grote Belg zei dat de info had gezegd dat de bus daar door kwam sneerde de chauffeur: “dan stap je daar toch gewoon af!”

Toen zagen ze het scherm en voelden zich al wat geruster.

De bus vertrok en de kleine Belg volgde de haltes op het scherm. Ineens kwamen er geen haltes meer. De grote Belg stond op om mee te kijken. De chauffeur brulde: “Meneer, gà zitten!” Gelukkig begonnen iets daarna de haltes terug op het scherm te komen.

En ja, daar verscheen eindelijk de koningshalte onderaan op het scherm! Oef zeg, wat was die kleine Belg het beu op die stressbus met dat boosaardig schepsel aan het stuur! Nog de steenhalte en dan was het hun beurt.

Ineens schrok de kleine Belg en zei tegen de grote Belg: “dat is het hotel!” Die belde natuurlijk direct om aan de steenhalte af te stappen.

De chauffeur brulde: “Meneer, gà zitten! Dit is hier niet de koningshalte!” De kleine Belg legde uit dat ze net het hotel waren voorbij gereden. “Dat is hier niet de ko-nings-hal-te” articuleerde de chauffeur. “En toch willen we er af” zei de kleine Belg. “Mevrouw, u zei de koningshalte en dit is hier niet de koningshalte” zei de chauffeur boos.

De kleine Belg zei dat het zijn eigen infodienst was die de verkeerde info had gegeven maar de chauffeur bleef halsstarrig herhalen dat ze de koningshalte gezegd hadden en vertoonde geen neiging tot stoppen. Gelukkig moest er iemand opstappen en de twee Belgen hebben daar gebruik van gemaakt.

Wat die chauffeur zijn probleem was begrepen de Belgen niet aangezien ze met hun OV chipkaart reisden. Het bedrag wordt bij het afstappen verrekend.

Toen ze na het inchecken nog even naar de stad wilden vonden ze geen infoborden aan de halte. Ze zijn te voet gegaan en hebben voor de rest van hun verblijf geen bus meer vertrouwd.