Het klinkt misschien een beetje eigenaardig dat mske de trein gaat nemen om naar de tandarts te gaan en dat terwijl er in Landen toch ook tandartsen zijn.

Wel dat is een voorgeschiedenis van lang geleden want mske en een tandarts, dat is een zaak van, ik zou niet zeggen vertrouwen, maar mske moet zich toch zo wat op haar gemak voelen bij de tandarts.

Het is dan ook moeilijk om een goeie te vinden als ze moet veranderen, zoals toen ze naar hier verhuisden.

De eerste bij wie ze hier ooit ging, die zei alle vijf woorden ongeveer eens: “madam”. Dat klonk dan zo: “ga maar zitten madam, doet u uw mond maar ver open madam, dan kan ik eens kijken madam, dan kunnen we dit of dat doen madam, spoel maar eens madam, zo het is klaar madam, tot volgende keer madam”. Bovendien zweeg die geen minuut en als je dan zelf niet kan antwoorden …

Dat werkte echt wel op mskes lachspieren en dat is niet bepaald aan te raden in die stoel in die positie. Daar ging mske dus niet meer.

De volgende, pfff, ik ga niet zeggen dat die dat er om deed, maar die stond altijd met een bepaald onderdeel tegen mskes arm te wrijven. Hoogst irritant was dat. Als mske dan wat meer richting spoelbakske trachtte op te schuiven, dan volgde die gewoon. mske is daar dus de keren gegaan die nodig waren om haar gebit in orde te hebben en daarna nooit meer.

Mogelijk is het zelfs door die zijn schuld dat ze niet regelmatig is gegaan voor een controle, wat ze alle vorige jaren van haar leven wel deed. Neen, ze had er wel erg grondig genoeg van.

Tot ze nu eigenlijk gedwongen werd en ze via de kliniek een afspraak voor haar hadden gemaakt bij de tandarts in Tienen. Dat was een erg joviale man en mske vond dat alle tandartsen zo zouden moeten zijn.

Maar toch vond ze het een beetje ridicuul om een trein te gaan nemen terwijl er hier ook nog waren. Dus belde ze even op: konzjee, nog konzjee, een tandtechnicus, …

Dus ging ze maar terug naar Tienen. Ondertussen is het beslist. Ze blijft daar gaan al had de tandarts het er dinsdag ook nog over dat hij zijn kanon niet onder haar kin kreeg als zij haar hand niet wat draaide. Gelukkig wist mske wat hij bedoelde.