mske stapte met flinke tred naar achter, richting sanitaire voorzieningen toen ze ineens het kindje van een jaar of tien haar voorbij zag stappen.

Dat kindje keek uit haar ooghoeken of mske niet sneller zou gaan stappen maar dat deed mske niet. Ze zei wel: “jij kan veel sneller stappen dan ik”.

Het meisje keek haar aan zonder haar stap te vertragen en zei: “je kan ook lopen”. “Ja” zei mske “dat zou ik kunnen” en deed net of ze zou gaan lopen.

De kleine uitdaagster zette zich ook af maar deed het toch maar niet, toen ze zag dat mske ook niet liep.

Toen mske terug buiten kwam stond het kind tegen de muur geleund, zoals kinderen tegen muren kunnen leunen en ze friemelde in een doosje. Ze stak dat doosje uitnodigend naar mske uit terwijl ze zei: “wil je er ook eentje”.

mske kon het niet over haar hart krijgen om een pepermuntje te weigeren en dat ondanks dat haar moeder haar steeds heeft voorgehouden dat ze geen snoep van vreemden mocht aannemen.