Zoek
Ik zat hier zo bij mske die een knoop aan Slow’s broek naaide.
En weet je wat? Die pakte die broek vast en die knoop en stak die naald van boven naar onder door dat gat.
Niets speciaals, zou je zeggen. Maar nu komt het!
Die stak die naald van onder naar boven door dat gat en dat zonder die broek om te draaien of zonder kijken. En niet één keer hé. Neen, keer op keer.
Hoe weet zij waar dat gat zit? Hoe weet ze dat ze niet in haar duim gaat steken?
Ik moest dat weten. “mske” zei ik “hoe doe jij dat nu?”.
En weet je wat ze zei? Ze zei: “ah … gewoon!”
Zo gewoon vond ik dat niet. Zou er nu eens niemand bij stilstaan dat dat een geweldige gave is?
bea
Hmmm…ik kan het in ieder geval niet. De broek draait mee volgens de kant waar de naald erin moet.
mizzD
Hehe..maar de knoop..die leidt de naald ook wel een beetje vind ik..anders kon ik dat niet en ik kan het ook!
magda
Hé ik heb dat gisteren ook gedaan, maar ik prikte me wel af en toe in de vinger want die vinger leidde een beetje de naald. Het is het resultaat dat telt en dan vergeet je wel die( korte) pijnlijke prik.
Gettie
En soms komt die naald terug via het insteekgaatje en dan is de vorige steek verloren hé en dat is dan minder magisch, het is zelfs ambetant.
liliane
Het is geen geweldige gave, het is gewoon fieling met de naald en de knoop.
Gelukkig heeft ze jou niet geprikt