Dat open schoenen gevaarlijk waren stond als een paal boven water. R’s verwittiging aangaande heeft enkel uitgelokt dat het ding naar beneden totterde, niet op mskes voet, want mske had geen open schoenen aan, maar op haar scheenbeen. Ze was gekrast van onder haar knie, schuinweg naar beneden, naar haar binnenenkel toe.

Dat de dingen verkeerd stapelen gevaarlijk was, stond ook als een paal boven water. mskes verwittiging aangaande heeft enkel uitgelokt dat het ding naar beneden totterde, niet op de voet van de stapelaar, maar op mskes kuit.

mske hield een boos woord binnen, het kind keek al zo verschrikt, beet haar tanden op elkaar en liet haar adem in kleine beetjes ontsnappen. “Nu moet ik toch efkes gaan zitten” zei ze.

Die nacht kon mske zelfs het laken niet verdragen op die plek. We zijn nu enkele weken later en mskes kuit ziet er uit als het blozen van een overrijpe peer.