“Erg hoor” zei Slow “zitten wij hier buitenlands ijs te eten en ons eigen Ijsboerke is failliet gegaan”.

mske kon het zich niet aantrekken. Ze had ooit met Ijsboerke te maken gehad maar ze had het systeem niet echt klantvriendelijk gevonden. Je moest afnemen wanneer zij kwamen en niet wanneer jij er zin in had.

Dus lepelde ze lustig verder aan haar Ben & Jerry’s waarvan ze een potje kan kopen als het haar zint, dus niets in de diepvriezer met een constante verleiding in huis.

Woensdag liepen ze in Antwerpen over de Meir en ze kregen zomaar een Cornetto. Slow zei niets over binnen- of buitenlands ijs maar liet het zich smaken.

Nu heeft mske deze week toch ergens weer iets gelezen over Ijsboerke en zocht het even op. Blijkbaar heeft Ijsboerke het overleefd.

Slow zal blij zijn.