Het was een fantastische zomer. Maar de laatste week is er blijkbaar te veel aan. Het zou niet mogen maggen dat een schitterende vakantie op deze manier wordt afgesloten maar het is nu eenmaal zo en niet anders.

Eerst is er de historie van de wanbetaler. mske wou dat efkes regelen tijdens de vakantie en ze contacteerde een deurwaarder. Die schreef een aanmaning. De klant betaalde de kleinste factuur van zo ongeveer een vierde van het totaal. Er ging een laatste verwittiging. Geen reactie.

mske heeft zich geïnformeerd. Als mske haar centen wil zien moet ze volgden investeringen doen:

• 300€ voor de dagvaarding voor het vredegerecht.
• 300€ voor de betekening van het vonnis.
• 350€ voor de eventuele inbeslagneming.

En dan mag hij intussentijd nog niet failliet gaan zoals die andere enkele jaren geleden.

mske heeft een aangetekend schrijven verzonden en een beetje op hun geweten gewerkt. Volgens de track van de post ligt die brief ter afwachting van afhaling. Voor noppes dus.

Een tweede punt is de publiciteit bij een algemeen gekende firma. We gaan geen namen noemen. Maar toen mske eind mei zag dat het werk hier in de soep draaide nam ze een drastische maatregel aangaande klanten en onderaannemers en ze besloot te publiceren. Ze contacteerde de firma die, zoals verteld, aan de telefoon geen antwoord kon geven.

De vertegenwoordiger ging de eerste helft van juli op vakantie. De tweede helft van juli gingen Slow en mske op vakantie. Het werd augustus. Alles werd besproken. Alles werd geregeld. Pas deze week stond de aankondiging gepubliceerd … alleen hebben ze de vermelding van de website vergeten. En dat voor een gerenommeerde firma?

Een derde punt is dat één van de toenmalige onderaannemers geen zelfstandige was maar werkte met een payroll service. mske gaf haar zakelijk mailadres op. Ze was dan ook hoogst verbaasd toen ze na een eerste betaling van harentwege ineens mails begon te krijgen op haar privémail, die ze niet meer voor de zaak wil gebruiken sedert Max’ overlijden.

Gisteren weer, al heeft mske nu met die mensen niets meer te zien aangezien ze niet meer met de onderaannemer in kwestie wil werken en zijzelf die firma niet nodig heeft. mske heeft de koe bij de horens gevat en een mailke terug gestuurd.

Beste,

Ergens begrijp ik niet hoe u aan dit mailadres komt. Mijn zakenadres is: ms@werk.com.

De samenwerking met ****** is me tot op heden niet goed bekomen en ik zou dus appreciëren als u geen mails meer op dit adres zou zenden. Ik vind hier trouwens nergens een link om me uit te schrijven.

Mvg.
ms

Waarop ze als antwoord kreeg dat het mailadres op het betaalformulier had gestaan. Maar dat hadden ZIJ ingevuld.

Stel je voor dat je goed uitgerust en fit en monter opnieuw aan een reeks evenementen zou beginnen! Dat mag toch niet hé. En ze hadden er nog niet genoeg van.

Want, ook gisteren, begon de laptop ineens kuren te verkopen. Hij was uitermate traag en dwarsig en ineens werd Norton rood van kwaadheid. En er kwam een popup dat Norton een batterke had gedaan met een Trojan en voor verdere details moest mske maar wat verder klikken. Toen kreeg ze het volgende te zien.

(Lees verder onder de foto)

In quarantaine? Dus nog altijd aanwezig? Na opzoekwerk blijkt dat je die best in quarantaine laat staan. Als dat beest nu maar niet gaan staan bokken en zich rustig houdt zal het goed zijn zeker?

Was het dat nu? Hebben we niets vergeten? Vergeten niet, bewust verzwegen wel, want er is nog altijd een zekere loyauteit waardoor mske bepaalde dingen niet vertelt.

En toen gingen ze maar naar de koers kijken. De koers van Antwerpen naar Rotterdam.