Tja, het zijn maar kleinigheidjes, niet de moeite om er afzonderlijk een postje aan te wijden, maar in de trein naar Leeuwarden, toen ze Sneek doorreden zei Slow: “daar is toch een liedje over Sneek”.

Toen ze in Harlingen zelf, de beiaardier: “klokke Roeland” hoorden spelen, ja écht, die speelde: boven Gent rijst, eenzaam en grijs, ’t oud belfort, zinnebeeld van ’t verleden …” mske stond er effenaf stom van, ginder ver in Harlingen.

Toen ze dus, in Harlingen zelf, de beiaardier: “klokke Roeland hoorden spelen, zei Slow: “nu zit ik toch te denken over dat liedje over Sneek”. Hij had ondertussen wel al bedacht dat het over een cafeetje in Sneek ging

’s Avonds toen mske de laptop uitpakte en opende heeft hij opgezocht: Sneker café.

Nu zou daar eigenlijk tussen die eerste en die tweede alinea nog iets tussen gemoeten hebben, maar ik ga dat hier zetten. Ik ga een planneke inscannen, of beter: ik ga mske dat laten doen, en dat hier zetten. Dat is de route die Routenet opgaf om van aan het station naar het pension te geraken.

Toen mske Harlingen Haven opzocht, wat het eindstation van die trein is, stuurden ze haar terug naar daar waar ze van die Spoorstraat afmoesten.

Achteraf heeft mske gezien dat, als ze, over die Zuiderhaven, rechtdoor liepen, ze haast recht op hun pension uitkwamen. Meer nog, als ze van die trein stapten in Harlingen Haven moesten ze gewoon die brug over en daar de straat in.

Routenet is niet te vertrouwen. En ja, mske had ingegeven: “te voet”! Lorejassen, mensen zo met hun valiezen laten zeulen.