Ze ontbeten met hun vieren: Amke en Ella, Slow en mske. mske vertelde over het hotel met de blèrende sirene.

Ze hadden het over kleren aantrekken of in je blootje naar buiten rennen. Amke zei dat zij, bij een brandoefening in de school, zelfs hun jas niet mochten meenemen.

Slow vertelde iets over iets wat een ander overkwam, over een brandoefening waarbij één persoon gewoon had doorgeslapen.

En Ella vertelde over de brandoefeningen in de school, waarbij ze vertelde dat ze, nu ze in de containerklasjes zaten, geen brandalarm meer hadden maar een onderwijzeres die de deur opengooide en zei: “brandoefening”.

Wie het opperde dat het geen goed gedacht was om zomaar “brand” te gaan roepen weet mske niet meer, ik ook niet, ik zat op dat ogenblik niet in de keuken. Maar mske zei dat dat al zo erg was als “Wolf” roepen. En ja, dan moest ze dat verhaalke van “Wolf” maar vertellen, wat ze deed.

Ze waren allemaal akkoord dat het vreselijk dom was om zomaar “Wolf!” te gaan brullen in de nacht, wat mske van die blèrende sirene ook had gevonden.

Achteraf vroeg mske zich af waar ze dat verhaal had gehoord. Ze zocht het op. En neen, ze weet nog niet vanwaar ze het kende, maar nu weet ze tenminste dat dat één van de Aisopische fabels is, al had ze bij meerdere ervan het idee dat ze oorspronkelijk van Jean de La Fontaine waren, maar dan leest ze:

[…] en van de 17e-eeuwse Franse dichter La Fontaine zijn voor een groot deel op de fabels van Aisopos gebaseerd.

Net als ze denkt dat ze veel weet, komt mske tot de conclusie dat er veel is dat ze nog niet weet.

Nog veel bij te leren hé mske.