Vroeger was Kerstmis een stalleke onder een boom, een middernachtmis of toch een ochtendmis, de ganse dag kerstliedjes en wel een specialleke om te eten op de noen. Dat was het.

Dat kwam omdat de katholieken ooit al de oude feestdagen inpalmden en opvulden met kerst, pasen en O.L.V Hemelvaart en wie weet wat nog.

mske stapte daarvan af. In welke mate belangt natuurlijk enkel mske aan. Maar hier staat geen stalleke meer.

Wat ze nu ziet, dat vindt ze ook niet je dàt. Want de kerstman, volgens ons een nevenverschijnsel van onze verguisde Sinterklaas, het baaske heeft Sancta Claus verdorie, die ooit vanuit Finland naar Amerika verhuisde, die komt nu terug naar hier om, jawel de katholieken achterna, kerst in te palmen met platte commercie.

Ieder doet wat hij of zij wil. mske ook. Dus geen stalleke maar ook geen kerstman. Kerst is een feest van licht en van vrede. Iets moois dus, waar de commercie niets kan aan veranderen behalve lampkes verkopen.

En daarom onze gewone jaarlijkse wens en het liedje waarvan Broer het eerste en laatste couplet op zijn kerstkaart schreef.