Heel wat jaren geleden vertelde de non in de school over de druïden en de maretakken die ze met gouden messen moesten snijden. Misschien was mske nog te klein en keek ze niet genoeg rond, maar maretakken zag ze niet.

Heel wat minder jaren geleden reed ze door Noord-Frankrijk en zag de ronde donkerte in de bomen en ze wist: dat zijn maretakken.

Niet zo heel veel jaren geleden zag ze de maretak hier in grote getale opdoemen. Hij was terug om zo te zeggen, of misschien was hij zelfs nooit hier geweest.

Twee weken terug treinde ze door Zuid-Nederland en zag de ronde donkerte in de bomen en ze wist …

mske zou er wel eens eentje willen gaan snijden, maar dan niet met een gouden mes, een gewoon mes zal ook wel goed zijn zeker. Alleen staan die dingen zo hoog of onbereikbaar. Toch wel erg hoor, toen ze zo hoog kon klimmen zag ze ze niet en nu … misschien geraakt mske nog wel ín de boom maar de vraag is enkel: hoe komt ze er terug uit?