Ik ga er niet te veel woorden aan vuil maken. Kort gezegd: ik had mijn haar weer te kort geknipt. En boos dat ik was! Boos op de tondeuse want ik had echt niets fout gedaan.

Ik foeterde dan ook wat af. Ik had die tondeuse toch op de juiste afstand gezet, en ik gebruikte nog een krachtterm op de koop toe!

En toen vertelde Luc me dat het eigenlijk én de juiste afstand én het juiste tussenstuk moest zijn. En daar was het fout gegaan.

Nu zat ik er niet echt mee. Haar groeit wel bij en als ik eens rond kijk zijn er veel die met een erger kapsel rondlopen, dat dan wél zo bedoeld is.

Maar ze zou me niet meer hebben, die tondeuse, nu kende ik ze terdege. En neen, naar een kapper wou ik ook niet meer. Daar gaat het gegarandeerd fout. Is het de eerste keer niet, dan toch één van de daaropvolgende.

Tot we ergens voorbij een kapper liepen die niet gevestigd was in een luxe kapsalon maar enkel en alleen je haar knipte. “Komaan” zei Luc “probeer toch eens een keer”.

Mijn haar dat toch al een aardig stukje bijgegroeid was, was terug kort, maar het zag er tenminste getemd uit. Maar Luc vond het beter en dat is toch wat telt hé. Hij zit er meer op te kijken dan ik. Hij heeft dus wel recht op enige inspraak.