Aangezien ik dat stukje over geopende brief niet terugvind, zal ik het nog maar eens vertellen. Alhoewel … nog maar eens? Aangezien ik het gewoon niet terugvind, met alle mogelijke zoekopdrachten, begin ik te vermoeden dat het ooit, bij het verhuizen van het blog, verloren is gegaan of dat het gewoon nooit geschreven is geweest.

Of ik het me nu helemaal juist herinner, dat weet ik ook niet.

In elk geval kwam de brief hier aan met ons adres op de omslag. Enkel de naam, die was van iemand anders. Dat we die naam niet kenden, wil niets zeggen, vermits wij hier ook inwijkelingen zijn.

Er stond geen afzender op de brief. Op die manier konden we die ook niet terug sturen.

Er zat niets anders op dan de omslag te openen. De brief kwam van een firma die een datum vooropstelde om een fout geleverde kast te vervangen of om ze te herstellen. Wat nu?

Ik belde de firma, blijkbaar hadden ze een nul vergeten achter ons huisnummer en was daardoor de brief bij ons terecht gekomen. De herstellers van de kast moesten uit Duitsland komen en de firma was uitermate gelukkig dat ik hen had gebeld.

Luc nam de brief en ging naar de woning met de nul achter ons nummer. Het was één van de twee nieuwbouwwoningen, waar nog niemand woonde. De brievenbus -ik geloof zelf dat dat toen nog een houten kistje was- stak bomvol en de publiciteit lag op de grond. Die mensen waren niet aanwezig. En Luc kon keerde onverrichter zake terug.

Hoe we uiteindelijk die mensen toch contacteerden weet ik niet meer. In elk geval is de brief persoonlijk afgegeven geweest omdat wij vonden dat wij die mensen moesten vertellen waarom we die hadden geopend.

Het moet al lang geleden zijn. Want we zagen de vrouw van het koppel terug bij de bouw van de reuzen. Ze was gescheiden en woonde niet meer in het huis. En dat was 2011.

Durf je nu wedden dat ik nu dat oorspronkelijk logske terug ga vinden …