Hoe oud ik was, ik zou het niet weten. We waren met ons tweetjes, Broer en ik, op vakantie bij mijn grootmoeder en tante Jeanne.

Toen we in bad gingen vond ik dat die zeep, die tante Jeanne had klaar gelegd, toch zo goed rook. Bij ons thuis geurde de zeep helemaal niet.

Later, ik zeg nu niet dat ik in alle winkels aan alle wat rozige stukken zeep stond te snuiven, heb ik me dikwijls afgevraagd welke geur dat kon geweest zijn. Ik kreeg het vermoeden dat de jaren mijn herinnering mooier hadden gemaakt dan ooit mogelijk was, want die geur vond ik nergens terug.

Tot ik geurkaarsen kocht bij het Kruidvat, zo rond Kerstmis. Ik nam eens wat anders dan die welke ik meestal in huis had.

Ik moet niet verder vertellen zeker? Het is de geur van wilde orchidee. Ik zal die niet in zeep gaan kopen, maar sedertdien breng ik geen andere geurkaarsen meer mee.

En eigenlijk was die geur de oorzaak van al die wandeltochten naar de lentebloeiers van de voorbije maanden.