De ferry naar Brodick vertrok om 7u. Daar hadden we voor gekozen omdat de volgende pas om 11u op Arran aankomt en we dan misschien de bagpipers zouden missen. Eén keer, geen twee!

We moesten om half zeven ten laatste aangemeld zijn, zodoende zetten we de wekker om half zes, maar zolang hebben we het niet uitgehouden in bed. Om vijf uur sprongen we in de kleren, zetten onze bagage voor één nacht in de auto en reden richting Ardrossan, waar we dus ook weer ruimschoots te vroeg aankwamen.

Eens op Arran bleek dat er extra ferries waren ingelegd voor de Highland Games en we best een latere hadden kunnen nemen, maar ach, we hadden een Scottish Breakfast achter de kiezen en maakten dan maar een ochtendwandeling: The Fisherman’s Walk.

Tegen dan werd het stilaan tijd om terug naar de ferry terminal te wandelen.

Het filmke dat Luc maakte zal de sfeer beter weergeven dan honderd woorden, al bracht hij maar twee van de zes bands in beeld. Daarom zit dat filmpje aanklikbaar onder een foto van mijn persoonlijke favoriet: “The Maybole Pipe Band”, niet omdat die beter waren dan de andere, maar ik vond ze er met hun mantels en bottekes joliger uitzien.

Ooit las ik eens dat ze ontstonden om in een oorlog de vijand de daver op het lijf te jagen. Toen de zes bands samen gingen spelen en zo rond het sportveld gingen stappen, kon ik daar inderdaad wel inkomen.