Door het Kruidvat lopend op zoek naar mijn favoriete geurkaarsen, merk ik ineens dat ik Luc kwijt ben.

Op zich is dat niet onrustwekkend, aangezien hij oud en wijs genoeg is en bovendien zo groot dat ik hem toch over de rekken heen kan zien. Maar deze keer zie ik hem niet.

Ineens komt hij achter het hoekje uit met een boek. “Heb je deze?” vraagt hij en houdt mij een boek van Harlan Coben voor.

Jammer genoeg is het geen van die twee die ik nog mis, maar mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Ik grabbel twee geurkaarsen mee en vraag: “waar heb je dat boek vandaan?”

Achter het hoekje natuurlijk waar hij even daarvoor nog gebukt in de boeken had staan zoeken. Deze keer zoek ik mee. Ik heb thuis namelijk niets meer om te lezen.

Uiteindelijk neem ik een boek van Lisa Gardner mee. Van haar las ik nog niets. Ondertussen is dat ook uit. Dat is logisch zo tijdens het grote oef.

Ik moet echt dringend op zoek naar boeken.

En bij het schrijven van dit logje moest ik toch op mijn eigen blog op zoek naar het postje waar ik het ooit over dit fenomeen had. Ik schreef daar namelijk:

De kruidenier ging ineens ook kranten en boeken verkopen. In de krantenwinkel ging je ook speelgoed vinden. In de speelgoedwinkel kon je aan pc-spul geraken. En zo ging dat maar verder. Uiteindelijk verkopen alle winkels zo goed als dezelfde waren.