Een beetje geen zin om te wanden daar in Sunparks, reden we richting Postel.
Over massa’s volk kon je het echt niet hebben. We waren er zo goed als alleen, de mannen die aan het onderhoud van de tuin bezig waren niet meegerekend.
En in de kruidtuin waar geen kruid gewassen was, het is winter voor iets, liep nog een koppel een beetje rond te kijken.
Wat vertel je nu over zo een abdijbezoek? Niets. Maar kijken mag wel.
Waarna we even daar rechtover ook binnenstapten. Op dat ogenblik konden we een versnapering best appreciëren.
De sanitaire voorzieningen waren wel erg voorzien voor noodgevallen …
Vandaar ging het naar Dessel. Daar waren we al eens eerder.
En ja, klauteraars als we zijn, gingen we maar terug die toren op. Ondertussen hoefden de foto’s niet meer met de telefoon. Beter zo.
Die abdij ziet er wel leuk uit.
Volgende keer Sunparks zijn we weer in Mol. Ik denk dat we dan teruggaan. Ik wil die tuin wel eens vol kruiden zien staan.
O ja, zal wel de moeite zijn.
In de abdij at ik ooit een boterham met postelkaas en daarbij een trappist van daar. Mooie herinneringen komen boven als ik dit lees.
Ik weet niet of de abdij geopend was, maar de verblijvende gasten zaten aan de soep. Dus hebben we de deur zelfs niet uitgeprobeerd.
Lijkt mij wel mooi daar rond te lopen, al was het wel héél erg rustig 😉
Eigenlijk houd ik meer van de bossen er rond. Maar we gaan wel eens terug als alles er open is.
Bossen hebben we hier genoeg, nou ja, voor Nederlandse begrippen dan. In België toch ook?
En in de Ardennen.
In België wel, Ardennen, Zoniënwoud, Kempen, …
Maar waar wij wonen zijn geen bossen, enkel fruitbomen.
Wachten tot augustus….