Met de trend van de laatste verkiezingsperikelen -zij het dan niet bij ons- in het hoofd en de immer weerkerende opmerkingen van papegaaien, even iets anders, iets serieus.

Ooit lang geleden mochten we maar stemmen vanaf 21. Die eerste verkiezingen nam ik echt heel ernstig. Ik las, bestudeerde, overwoog, vergeleek en wat meer is, ik besliste en ik stemde. Ik hield de nakende veranderingen in het oog, maar die kwamen niet. De zoveelste keer op rij dat ik was beet genomen omdat ik geloofde in eerlijkheid en rechtvaardigheid.

Nu die papegaaien waarover ik het had, die herhalen steeds hetzelfde. Bij elk incident, bij elk voorval dat ze in hun kraam kunnen laten passen beweren ze dat dat allemaal de schuld is van de anderen die niet op hun voorkeurspartij hebben gestemd, de schuld van diegenen die altijd opnieuw dezelfden verkiezen.

Maar dat is niet zo. Want hoe we ook stemmen, wie er ook wint, er worden altijd coalities gevormd, waardoor de kans groot is dat de winnaar in feite verliezer wordt. In Nederland blijkt dat ook zo te zijn. Dat moest ik even navragen.

Ik vraag me dus al al die jaren af waarom wij verplicht worden om te stemmen, dat ze me dan met rust laten als het toch is om daarna met die stemmen te gaan foefelen. Ze gaan ze op een hoop gooien en de grootste hoop die hebben het voor het zeggen.

Maar ik vind een hele hoop verliezers nog altijd geen winnaar.